Implant antykoncepcyjny mogą stosować osoby chore na cukrzycę czy nadciśnienie tętnicze; osoby z nadwagą i otyłością, a także palące papierosy. Z powodzeniem mogą być wszczepiane osobom powyżej 35. roku życia. Nie ma również przeciwwskazań do wszczepienia implantu matkom karmiącym piersią. Wszczepienie implantu wykonuje się tylko po całkowitym wykluczeniu ciąży.

• żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
• występowanie lub podejrzenie nowotworów złośliwych zależnych od hormonów płciowych
• nowotwory wątroby (łagodne lub złośliwe) obecnie lub w wywiadzie
• ciężkie choroby wątroby obecnie lub w wywiadzie (do czasu powrotu wskaźników czynności wątroby do normy)
• krwawienie z dróg rodnych (bez określonej przyczyny)

Implant antykoncepcyjny to giętki pręcik z tworzywa sztucznego, długi na 4 cm, umieszczany pod skórą, na wewnętrznej stronie ramienia. Nie przepuszcza promieni rentgenowskich, nie ulega biodegradacji. W pręciku znajduje się hormon etonogestrel (Etonogestrelum) będący progestagenem, który jest stopniowo uwalniany do organizmu i w ten sposób chroni przed ciążą. Pojedynczy implant zawiera 68 mg etonogestrelu mikronizowanego. Współczynnik uwalniania wynosi 60-70 µg na dobę w 5. i 6. tygodniu, zmniejsza się do 35-45 µg na dobę pod koniec pierwszego roku. Pod koniec drugiego roku zmniejsza się do 30-40 µg na dobę, a pod koniec trzeciego – do około 25-30 µg na dobę.

Implant jest produktem antykoncepcyjnym o długim czasie działania. Może pozostać pod skórą przez 3 lata. Przy czym warto pamiętać, że implant nie powinien znajdować się w jednym miejscu dłużej niż 3 lata. Co ważne, w każdej chwili lekarz może usunąć implant – zarówno na wyraźną prośbę pacjentki, jak i po upływie 3 lat. Tylko niezwłoczne założenie następnego implantu po usunięciu poprzedniego zapewnia stałą ochronę antykoncepcyjną.

Zabieg LEEP (z ang. Loop Electrosurgical Excision Procedure, czyli elektrokonizacja szyjki macicy) wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, w pierwszej fazie cyklu. Polega na wycięciu fragmentu szyjki macicy za pomocą pętli elektrochirurgicznej znajdującej się pod działaniem prądu o niskim napięciu. Pobrany materiał przekazywany jest do badania histopatologicznego i od jego wyniku zależy dalsze postępowanie. Jeżeli w całym wyciętym fragmencie szyjki znajduje się nieprawidłowa tkanka, wówczas zabieg spełnia funkcję leczenia.

Aby poznać aktualne ceny zabiegu, zachęcamy do bezpośredniego kontaktu z naszą kliniką w Poznaniu. Wszelkich informacji o cenach i terminach udzielamy telefonicznie.

Biopsję szyjki macicy wykonuje się w przypadku nieprawidłowego wyniku cytologii, a także przy nieprawidłowym rozroście nabłonka gruczołowego w kanale szyjki macicy i przy podejrzeniu polipa. Dzięki niej można wykryć komórki przedrakowe lub raka szyjki macicy.

Biopsja wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym. Polega na pobraniu jednego lub kilku wycinków z tarczy szyjki macicy z miejsc podejrzanych, widocznych w obrazie kolposkopowym. Tak otrzymany materiał jest następnie przekazywany do badania histopatologicznego. Na wynik oczekuje się ok. 2-4 tygodnie.

Zabieg może być bolesny, dlatego wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym. Czasem po biopsji może wystąpić większe krwawienie – wówczas zakłada się specjalny tampon, który usuwa się samodzielnie po ok. 6 godzinach. Przez kilka dni od przeprowadzenia biopsji szyjki macicy może występować plamienie.

Wskazaniami do badania są:

• nieprawidłowe krwawienia z dróg rodnych,
• nieprawidłowy wygląd endometrium w badaniu USG,
• diagnostyka niepłodności.

Badanie polega na umieszczeniu w jamie macicy cienkiej kaniuli zwanej pipellą i pobraniu fragmentu śluzówki jamy macicy (endometrium). Trwa to zaledwie kilka minut. Pobrany materiał jest następnie przekazany do badania histopatologicznego i od jego wyniku zależy dalsze postępowanie lecznicze.

Biopsja endometrium nie wymaga środków znieczulających i nie jest bolesna. Czasem może wywołać niewielki dyskofort, który szybko mija. Samo badanie trwa tylko kilka minut.

Stan zapalny pochwy jest bardzo częstą dolegliwością diagnozowaną u kobiet w każdym wieku. Najczęściej dochodzi do niego w momencie zaburzenia fizjologicznej flory bakteryjnej – prawidłowy odczyn pochwy powinien być kwaśny. Ogólnie to źródła infekcji intymnej mogą być różne np. nieprawidłowa pochwowa flora bakteryjna albo czynniki zewnętrzne (w tym częste stosunki z różnymi partnerami, nieprawidłowa higiena, obcisła odzież), ale też nieodpowiednia dieta, zaburzenia równowagi hormonalnej, stosowane leki (np. antybiotykoterapia, chemioterapia i hormonoterapia), a nawet fizjologia kobiety (pochwa blisko cewki moczowej i odbytnicy).

Objawy, które mogą sugerować początek stanu zapalnego, zależą od rodzaju zapalenia. Standardowo wskazywać na to może:

• swędzenie pochwy, które może się nasilać podczas snu lub kąpieli
• zaczerwienienie i obrzęk obejmujące wargi sromowe i błonę śluzową pochwy
• upławy, czyli wydzielina o różnej konsystencji, barwie i zapachu, w której mogą pojawiać się białawe grudki
• suchość pochwy, przez którą podczas stosunku może być odczuwany ból
• może pojawić się również plamienie lub krwawienie po stosunku

Jeżeli odczuwasz niepokojące objawy, skonsultuj się z lekarzem. Ginekolog przeprowadzi stosowny wywiad i na podstawie objawów dopasuje odpowiednie leczenie. Jeżeli okaże się nieskuteczne, wówczas wykona stosowne badanie, np. pobierze posiewy z pochwy.

Konsultacja z lekarzem jest ważna, ponieważ stan zapalny pochwy jest leczony zależnie od przyczyny. Przy infekcji bakteryjnej stosuje się terapię antybiotykami i leki miejscowe. Jeżeli podłoże jest grzybicze, wówczas leczenie obejmuje tabletki dopochwowe, globulki, kremu, żele i leki doustne. W leczeniu stanu zapalnego wywołanego rzęsistkiem stosuje się chemioterapeutyki, a w przypadku zapalenia zanikowego pochwy wdraża się terapię hormonalną miejscową lub/i ogólnoustrojową.

Laseroterapia w ginekologii jest młodą i dynamicznie rozwijającą się dziedziną medycyny. Obejmuje szereg nieinwazyjnych i nieoperacyjnych procedur dotyczących miejsc intymnych. Ogólnie zaleca się ją kobietom po porodzie i w okresie menopauzy, ale nie tylko. Dodajmy, że większość wskazań dotyczy poszukiwania alternatywy dla zabiegów chirurgicznych. Laseroterapia jest rozwiązaniem dla kobiet, które chcą uniknąć przykrych procedur chirurgicznych i znieczulenia ogólnego.

Wskazania do zabiegu laseroterapii w ginekologii obejmują:

• nieznaczny lub średni stopień zwiększenia objętości pochwy
• niewielki stopień nietrzymania moczu, w tym wysiłkowe nietrzymanie moczu
• luźna pochwa po porodzie
• zmiany pomenopauzalne jak suchość pochwy i/lub atrofia pochwy
• przeprowadzona waginoplastyka zewnętrznej części pochwy, gdzie wewnętrzna część dalej pozostaje mało elastyczna
• przeciwwskazania do miejscowego stosowania preparatów estrogenów

Dzięki zastosowaniu specjalnego lasera dochodzi do zmniejszenia objętości pochwy, co wpływa na poprawę jakości współżycia. Ponadto laseroterapia ginekologiczna odwraca zmiany atroficzne związane ze starzeniem się pochwy. Zabiegi laseroterapii znacząco poprawiają stan zdrowia, samopoczucie kobiety oraz satysfakcję seksualną obojga partnerów.

Laseroterapia to zabieg niechirurgiczny, bezbolesny, trwający 15 minut. Zabieg powtarza się 3 razy w odstępie 4 tygodni, co zapewnia poprawę kliniczną na około 1-2 lata.

Pessaroterapia polega na zastosowaniu pessarów ginekologicznych, które są nowoczesnym sposobem na leczenie kobiet z dolegliwościami dolnego odcinka układu moczowego, tj. z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, z objawami pęcherza nadaktywnego lub zaleganiem moczu po mikcji, jak i z zaburzeniami statyki, tj. z wypadaniem pochwy i macicy. Podczas pessaroterapii u kobiet w okresie około- i pomenopauzalnym stosuje się estrogenoterapię dopochwową (z wyjątkiem kobiet, u których występują medyczne przeciwwskazania lub stwierdzono złą tolerancję estrogenów dopochwowych). Pessary ginekologiczne są rozwiązaniem dla kobiet, które nie chcą lub nie mogą poddać się operacji.

Pessary to wkładki dopochwowe, które mogą być stosowane w zaburzeniach statyki narządów miednicy mniejszej i nietrzymania moczu. Ich zadaniem jest podparcie obniżonych narządów. Pessar zakłada się rano i wyjmuje na noc, z tego względu są elastyczne i mogą być z łatwością zginane, wkładane i wyjmowane – bez uczucia bólu. Wykonane są z miękkiego i antyseptycznego silikonu. Co ważne, są dobierane indywidualnie do każdej pacjentki pod kątem rodzaju i wielkości. Jest to kluczowe, ponieważ powodzenie terapii zależy od prawidłowego dopasowania pessarów i stosowania ich zgodnie z zaleceniem lekarza.

Pessar zakłada się rano, a wyjmuje na noc. Można także stosować go doraźnie, np. podczas uprawiania sportu, kiedy dochodzi do popuszczania moczu. W niektórych sytuacjach pessar może być noszony również nocą, jednak powinno się to odbywać tylko po konsultacji i pod okiem lekarza. W innym przypadku może dojść do powikłań i niebezpiecznych odleżyn. Warto również upewnić się u lekarza, czy pessar należy wyjmować przed współżyciem – co do zasady, większość specjalistów zaleca je usuwać.

Kobiety, które regularnie wykonują badanie profilaktyczne, mają większe szanse na wykrycie zmian przedrakowych, a to z kolei zwiększa prawdopodobieństwo całkowitego wyleczenia. Jest to o tyle istotne, że w chorobach nowotworowych główną rolę odgrywa czas. W przypadku nowotworów dróg rodnych to właśnie czas pozwala zahamować proces rozwoju choroby jeszcze zanim komórki nowotworowe staną się realnym zagrożeniem. Dlatego tak ważne jest, aby co najmniej raz w roku umówić się wizytę u ginekologa.

Co do zasady, kontrola ginekologiczna powinna odbywać się przynajmniej raz w roku w przypadku osoby zdrowej. Jeżeli chodzi o inne przypadki, to częstotliwość wizyt i konieczność wykonywania badań ustala lekarz, który pod uwagę bierze stan zdrowia i czynniki ryzyka.

Oto nasze rekomendacje co do badań dla kobiety zdrowej bez dolegliwości:

• przynajmniej 1 raz w roku wizyta ginekologiczna
• 1 raz w roku badanie cytologiczne
• 1 raz na 3 lata badanie w kierunku wirusa HPV
• 1 raz w roku USG ginekologiczne
• 1 raz w roku badanie piersi
• 1 raz w roku USG tarczycy
• 1 raz w roku profilaktyczne badanie krwi: morf, glukoza, profil lipidowy, Alat, Aspat, TSh, Na, K, Cl, wapń całkowity, 25(OH)D3, vit b12, Mg
• 1 raz w roku pomiar masy ciała i wzrostu (aby wyliczyć wskaźnik BMI) oraz pomiar obwodu pasa

Dodatkowo warto zaszczepić się przeciwko HPV (ludzkiemu wirusowi brodawczaka), co dotyczy właściwie kobiet w każdym wieku.

Lekarz ginekolog w MedicaNow zajmuje się diagnostyką, leczeniem chorób układu rodnego oraz szeroko rozumianą profilaktyką chorób nowotworowych, w tym rakiem szyjki macicy. Profilaktyka w ginekologii to przede wszystkim regularne badania ginekologiczne, na czele z cytologią i USG z oceną macicy i jajników. Profilaktyka głównie obejmuje wczesne wykrywanie i zapobieganie chorobom nowotworowym układu rodnego kobiet. Lekarz w trakcie wizyty pobiera wymaz, który następnie jest badany cytologiczne, co pozwala wcześnie rozpoznać m.in. raka szyjki macicy czy zmiany nowotworowe. Zaletą profilaktycznych badań ginekologicznych jest to, że podczas jednej wizyty można pobrać też wymaz w kierunku wirusa HPV, co znacząco poprawia komfort, ułatwia i przyspiesza diagnostykę.