Łysienie androgenowe

To postępująca utrata włosów zależna od androgenów. Co ważne, dotyczy kobiet i mężczyzn wszystkich ras. Łysienie androgenowe typu żeńskiego dotyczy około 42% kobiet rasy białej. Mechanizm związany jest z przemianą testosteronu (pod wpływem enzymu 5α-reduktazy) w dihydrotestosteron, który jako aktywny androgen działa na receptory androgenowe mieszka włosowego i prowadzi do jego stopniowego zaniku. Mieszki włosowe ulegają stopniowej miniaturyzacji, a rosnący włos staje się coraz cieńszy i krótszy.

Dużą rolę odgrywają tu czynniki genetyczne, a konkretnie genetyczna nadwrażliwość receptorów androgenowych. Ryzyko rozwoju łysienia zwiększa się w przypadku, kiedy chorobę stwierdzono u ojca lub dziadka ze strony matki. Do genów odpowiedzialnych za dziedziczenie i rozwój łysienia androgenowego należą geny: 5α-reduktazy, receptorów estrogenowych, chromosomu Y, czynników wzrostowych i receptorów androgenowych. W przypadku większości kobiet nie występuje zwiększone stężenie androgenów, co może wskazywać na inne mechanizmy choroby, niezależne od hormonów. Tak na przykład łysienie przed okresem przekwitania może być warunkowane genetycznie, a po menopauzie – zmniejszeniem stężenia estrogenów i zwiększeniem przewagi androgennej z jajników. Łysienie androgenowe może być też objawem chorób takich jak choroba przysadki mózgowej, PCOS, guzy jajników, guzy nadnerczy.

U mężczyzn uwidacznia się recesja linii włosów na skroniach (zakola) i łysina na wierzchołku, ponadto łysienie androgenowe prowadzi do całkowitego wyłysienia. U kobiet jest to najczęściej rozlane (rozproszone) przerzedzenie na szczycie głowy (zaczyna się ok. 2-3 cm w kierunku okolic ciemienowych) z zachowaniem linii czoła; raczej nie dochodzi tu do wyłysienia.

W MedicaNow przeprowadzamy cały komplet badań laboratoryjnych zalecanych w diagnozie łysienia androgenowego jak: morfologia, stężenie glukozy we krwi na czczo, ocena gospodarki żelaza i stężenia hormonów (testosteronu, innych androgenów i białka wiążącego hormony androgenowe, prolaktyny). Badamy również hormony tarczycy i gospodarkę witaminowo-elektrolitową. Wykonujemy również trichogram i trichoskopię. W niektórych sytuacjach konieczne może być wykonanie biopsji. Niezwykle ważny jest obraz kliniczny, czyli dokładne oglądanie owłosionej skóry głowy przez naszego doświadczonego dermatologa.

W łysieniu androgenowym typu żeńskiego stosuje się leczenie miejscowe i ogólne. W leczeniu miejscowym najszersze zastosowanie znalazł minoksydyl dostępny w dwóch stężeniach: 2% i 5%, który stosuje się jako wcierkę do włosów; stosowany jest również prednizolon. W leczeniu ogólnym wykorzystuje się blokery receptorów androgenowych w skojarzeniu z estrogenami (spironolakton, cyproteron, finasteryd) po wykluczeniu przeciwwskazań ginekologicznych i internistycznych. Alternatywą jest chirurgiczne przeszczepienie włosów.