Badanie bakteriologiczne wydzieliny pobranej z kanału szyjki, która fizjologicznie powinna być jałowa. Gdy zostanie stwierdzona w tej wydzielinie obecność drobnoustrojów, konieczna jest ich identyfikacja i ocena wrażliwości na antybiotyki. Badanie to wykonujemy u pacjentek przed zabiegami ginekologicznymi w celu wykluczenia obecności drobnoustrojów w kanale szyjki oraz u Pań w ciąży, zwłaszcza w przypadku istnienia objawów infekcji i zagrażającego porodu przedwczesnego.

• Przed pobraniem materiału należy umyć dokładnie narządy moczowo-płciowe ciepłą wodą z mydłem.
• Nie należy stosować środków dezynfekcyjnych.
• Nie należy pobierać materiału podczas terapii antybiotykowej (materiał można pobrać po upływie pięciu dni od zakończenia terapii). Jeżeli materiał został jednak pobrany należy podać informację o antybiotykoterapii.

Do pobierania wymazów z szyjki macicy używa się specjalnych jałowych wymazówek zakończonych bawełnianym wacikiem, bądź też różnego rodzaju szczoteczek. Najwięcej komórek nabłonka pobierane jest przy użyciu szczoteczek typu CytoBrush.
Po założeniu wziernika, szczoteczkę wprowadza się do zewnętrznego ujścia szyjki macicy na głębokość 1-2cm i naciskając na błonę śluzową wykonuje się kilkakrotne ruchy obrotowe w celu uzyskania większej liczby komórek nabłonka.

Mikromacierze ArrayCGH to innowacyjna metoda badania materiału genetycznego (DNA) oparta na najnowszych osiągnięciach technologicznych.

W porównaniu do dotychczas stosowanych metod, takich jak klasyczne badanie kariotypu czy FISH, hybrydyzacje na mikromacierzach umożliwiają analizę w jednym eksperymencie całego materiału genetycznego (olbrzymiej ilości genów jednocześnie), przy rozdzielczości nie osiągalnej we wspomnianych wcześniej metodach. ArrayCGH umożliwia wykrycie bardzo małych, submikroskopowych rearanżacji materiału genetycznego, których innymi metodami nie można zdiagnozować.

Stwierdzono, że na jeden przypadek aberracji chromosomowej możliwej do wykrycia klasycznymi metodami badania kariotypu, przypada 3-5 przypadków submikroskopowych rearanażacji materiału genetycznego, możliwych do wykrycia tylko techniką mikromacierzy. Tym samym w tych grupach pacjentów, w których klasyczne badanie chromosomów ujawnia aberrację chromosomową u 4%, ArrayCGH wykazuje zmiany materiału genetycznego u 20% badanych. Z tych właśnie względów mikromacierze są obecnie uważane za metodę z wyboru w diagnostyce genetycznej w w.w. sytuacjach klinicznych.

• W wielu przypadkach pozwala na szybkie ustalenie, jakie były powody poronienia i wskazuje lekarzowi ginekologowi kierunek dalszych badań diagnostycznych.
• Ułatwia określenie rokowania: występowanie lub niewystępowanie aberracji chromosomowej u poronionego samoistnie zarodka/płodu jest ważnym czynnikiem rokowniczym dotyczącym szansy utrzymania następnej ciąży (pomaga określić, jakie jest ryzyko kolejnego poronienia).
• Pozwala na udzielenie właściwej porady genetycznej: niektóre aberracje chromosomowe u obumarłego zarodka/płodu wskazują na nieco zwiększone ryzyko urodzenia dziecka z aberracją chromosomową, inne są traktowane jako całkowicie przypadkowe i nie niosą takiego zagrożenia.
• Ma bardzo duże znaczenie psychologiczne: w przypadku stwierdzenia, że przyczyną obumarcia ciąży była aberracja chromosomowa u zarodka/płodu, rodzicom łatwiej jest zaakceptować fakt utraty ciąży. Mogą być spokojni, że niczego nie zaniedbali, ani nie mogli nic zrobić, by zapobiec poronieniu.

Testy hematologiczne i serologiczne grup krwi służą do wykrywania obecności reakcji antygen-przeciwciało.

W MedicaMed wykonujemy następujące badania:

• grupa krwi i Rh
• morfologia
• OB
• płytki krwi
• rozmaz krwi obwodowej

Czas oczekiwania na wyniki badań to 1 dzień.

To gen supresorowy, co oznacza, że jedną z jego najważniejszych funkcji jest zapobieganie rozwojowi choroby nowotworowej. Gen BRCA1 ma każdy, jednak nie u wszystkich jest on wadliwy, choć mutacje zdarzają się często i mogą być spowodowane szeregiem czynników zewnętrznych i wewnętrznych.

Gen BRCA1 koduje białko biorące udział w procesie naprawy DNA. Mutacje w tym genie odpowiadają za dziedziczną predyspozycję do raka piersi i jajnika. Nosicielki mutacji wykazują ok. 80% ryzyko rozwoju raka piersi oraz ok. 40-60% ryzyko raka jajnika. Trzy najczęstsze w populacji polskiej mutacje w genie BRCA1 to: c.5382 insC, c.61C>G oraz c.4153delA. Podobnie jak w przypadku BRCA1, białko kodowane przez gen BRCA2 zaangażowane jest w procesie naprawy DNA. Mutacje w tym genie, także odpowiadają za dziedziczną predyspozycję do raka piersi i jajnika.

Z szacunków wynika, że w Polsce żyje około 100 tys. nosicielek mutacji genuBRCA1, a co roku o dziedzicznym raku piersi dowiaduje się około 1800 kobiet. Prewencyjną mastektomię robi się rzadko.  Mutacje BRCA1 są przyczyną zachorowań ok. 3 proc. wszystkich raków piersi i ok. 14 proc. wszystkich raków jajnika. Średni wiek, w jakim rozpoznaje się raka piersi, to 41 lat, natomiast raka jajnika – 51.

Badanie genu BRCA2 polega na wykrywaniu najczęstszej mutacji w tym genie – c.6174 delT. Badania te szczególnie polecane są pacjentom (uwaga: mężczyźni także mogą chorować na dziedzicznego raka piersi) w rodzinie których stwierdzono dziedzicznego raka piersi/jajnika; w rodzinie których występował rak piersi przed 50 rokiem życia oraz u każdej kobiety chorej na raka piersi i/lub jajnika. Wynik powyższego konsultujemy w specjalistycznej poradni genetycznej. Wykrycie mutacji pozwala na objęcie pacjenta odpowiednim systemem badań kontrolnych oraz pozwala na dobór odpowiednich leków w przypadku zachorowania na nowotwór.